Simyacı ile uluslararası üne kavuşan Brezilyalı yazar Paulo Coelho 2012 yılında yazdığı bu kitapta Kudüs düşmanlar tarafından kuşatılmıştır ve halkın çoğu kaybedeceklerini bildiği halde şehirde kalmayı tercih etmiştir. Düşmanları beklerken halk bir meydanda toplandı ve hiçbir dine mensup olmayan Kıpti dedikleri Yunanlıya sordu. Ve Kıpti onlara cevap verdi.
"Hayatımı değiştirmekten hep korktum"
İstenmeyen (ölüm), değişenleri de ziyaret eder değişmeyenleri de. Ama değişenler en azından, "Ben ilginç bir hayat yaşadım, bana sunulan nimetleri boşa harcamadım," diyebilirler.
"Hangi yöne gitmeliyim?"
"Hangi yöne gitmem gerektiğine bir türlü karar veremiyorum."
Kıpti ise şöyle karşılık verdi:
Yaşam da tıpkı güneş gibi her yöne ışık saçar.
...
Oysa ateş yakmak istiyorsak güneş ışınlarının tek bir noktaya düşmesini sağlamamız gerekir.
...
Gün gelir, hayatımıza yön vermek için içimizdeki bu ateşi, belli bir yere odaklamamız gerekir.
...
Derken aniden Sevgi ortaya çıkar ve şöyle der: "Bir köprüye doğru yürümekte olduğunu sanıyorsun, oysa bu köprü sadece, sen onu seviyorsun, diye var. Biraz soluklan ve gücünü toplayınca yeniden yoluna devam et, çünkü hedefin senin ona doğru gittiğini bilirse o da sana kavuşmak için koşacaktır."
"Sevgi, benimle asla konuşmak istemiyor"
Severiz çünkü Sevgi bizi özgür kılar. Dudaklarımızdan kendi kendimize bile fısıldamaya cesaret edemediğimiz sözler dökülmeye başlar.
O ana dek öteleyip durduğumuz kararı nihayet veririz.
...
Sevgiye dair bize öğretilen her şeyi unuturuz; çünkü her birliktelik, birbirinden farklıdır ve kendine has ıstırap ve hazlara haizdir.
...
Sevgi, bizi var gücüyle ele geçirmesine izin verdiğimiz o ana dek, bir sözcükten ibarettir.
Sevgi, birisi gelip anlam katıncaya dek, bir sözcükten ibarettir.
Pes etme! Kapıyı açan anahtar, ekseri son anahtardır.
"Hayatta kalanlar çocuklarına ne öğüt vermeli?"
Comments