"... Bir iki dakikalık sessizlikten sonra Kishikawa-san hafifçe güldü, ellerini birbirine vurdu. "Yeter bu kadar!" dedi. "Öğütler ancak öğüt verene yararlıdır. O da, vicdanındaki yükü hafiflettiği için. Sen de eninde sonunda kaderinde yazılı olanları ve yetiştirilişinin seni sürüklediği hareketleri yapacaksın. Öğütlerimin senin hayatın üzerinde yaratacağı etki, suya düşen kiraz çiçeğinin nehrin akışı üzerinde yaptığı etkiden fazla olmayacak. ..."
"... Çok saygı duyduğum bir kimsedir. Onda öyle bir özellik var ki... Nasıl ifade edeyim bilmiyorum... Şibumi var.
"Şibumi mi efendim?" Nicholai bu kelimeyi biliyordu ama yalnızca bahçelerin düzenlenmesine, mimariye ilişkin anlamıyla biliyordu. Azımsanan alçakgönüllü güzellik anlamıyla. "Bu kelimeyi hangi anlamında kullanıyorsunuz efendim?"
"Herhalde belirsiz bir anlamda, üstelik yanlış olarak kullanıyorum. Ya da bana öyle geliyor. Anlatılmayacak bir niteliği tarif etme çabası. Bildiğin gibi Şibumi, sıradan, olağan görünümlerin altında yatan gizli üstünlükleri anlatır. Şöyle düşün: O kadar doğru bir söz ki, cesaretle söylenmesine gerek yok. O kadar dokunaklı bir olay ki, güzel olmasına gerek yok. O kadar gerçek ki, sahici olmasına gerek yok. Şibumi demek, bilgiden çok anlayış demek. İfade dolu bir sessizlik demek. Kendini kanıtlama gereği duymayan bir alçakgönüllülük demek. Sanatta Şibumi zarif bir basitliği ifade eder." ..."
Comments